Steelwratjes – hoe kom je eraan, en hoe kom je er weer vanaf?

Ineens waren ze er: drie kleine bultjes die met een dun steeltje aan de onderkant van mijn hals vastzaten. Gatver.

Inmiddels weet ik dat deze vreemd uitziende huidaangroeisels steelwratten genoemd worden. En tal van andere namen hebben, zoals acrochordon (medische benaming), gesteelde fibromen (‘wild vlees’) en de Engelse benaming ‘skin tags’.

In dit artikel kun je lezen wat steelwratjes zijn, hoe steelwratjes ontstaan, op welke manieren je steelwratjes kunt laten weghalen en hoe je steelwratjes zelf het beste kunt verwijderen.

Wat zijn steelwratten?
In tegenstelling tot wat de naam suggereert, zijn steelwratten geen wratten. Steelwratjes zijn goedaardige kleine gezwellen, die de vorm van een bobbeltje of flapje hebben en in de meeste gevallen met een smal steeltje aan de huid vastzitten (Banik & Lubach, 1987).

Hoe ontstaan steelwratjes?
Het is vooralsnog onduidelijk hoe steelwratjes precies ontstaan, maar wrijving van de huid lijkt de belangrijkste oorzaak te zijn.

Steelwratjes vormen zich namelijk vooral op plekken waar wrijving van de huid het mest frequent is, namelijk de huidplooien van het halsgebied, de oksel, de oogleden, de romp en de liezen (Banik & Lubach, 1987). Steelwratjes ontstaan tevens op plaatsen waar de huid veelvuldig tegen kleding aan wordt gewreven (Allegue et al., 2008).

Logischerwijs wordt het risico op het krijgen van steelwratjes hoger naarmate je meer huidplooien hebt. Zoals wanneer je ouder wordt of overgewicht ontwikkelt, wat hierdoor beide risicofactoren zijn voor het krijgen van steelwratjes (Hidalgo, 2002).

Hormonale veranderingen lijken ook een rol te spelen, aangezien steelwratjes (met name in de hals) vaak toenemen tijdens de zwangerschap (waarschijnlijk de reden dat ik ze gekregen heb) en er vaak niet meer steelwratjes ontstaan zodra vrouwen in de overgang zijn geweest (Tunzi & Gray, 2007; El Safoury et al., 2010).

Steelwratjes zijn niet besmettelijk!

Steelwratjes zijn gerelateerd aan tal van aandoeningen, zoals het metabolisch syndroom, insulineresistentie en diabetes, darmpoliepen, atherosclerose, de ziekte van Crohn en het human papillomavirus, maar causale verbanden hiertussen zijn niet aangetoond (Leavitt et al., 1883; Kahana et al., 1986; Erdoğan et al., 2005; Gupta et al., 2008; Sari et al., 2010)!

Steelwratjes weg laten halen
In sommige gevallen vallen steelwratjes (waarschijnlijk ook door wrijving) na een tijdje van de huid, maar de meeste blijven bestaan zodra ze zich eenmaal gevormd hebben.

Steelwratjes vormen geen bedreiging voor de gezondheid, waardoor er medisch gezien dus geen reden is om ze te behandelen of verwijderen. Maar ja, cosmetisch storend zijn steelwratjes natuurlijk wél, vooral op plaatsen waar ze goed zichtbaar zijn zoals de oogleden en de hals. Daarnaast kunnen ze soms ook behoorlijk irriteren bij het maken van bewegingen.

De huisarts kan steelwratjes op verschillende manieren verwijderen (Weedon, 2002; Van der Waal & Neumann, 2009), namelijk door ze:

• met een steriel schaartjes of mesje af te knippen dan wel weg te snijden;
• weg te branden met elektrische stroom (electrocoagulatie,) of
• te bevriezen met vloeibare stikstof (cryotherapie).

Steelwratjes zelf verwijderen
Ga alsjeblieft niet zelf met een niet-steriel werktuig in steelwratten knippen of snijden, en vergeet zogenaamde DIY’s waarin wordt uitgelegd hoe je ze kunt verwijderen met flosdraad, tea tree olie of appelazijn.

Tegenwoordig zijn er namelijk prima zelfzorgmiddelen beschikbaar om steelwratjes thuis op een verantwoorde manier te verwijderen! Wat mij betreft een pluspunt, aangezien je hierdoor geen medisch gezien overbodige afspraak hoeft te maken met de huisarts, maar toch van die lelijke steelwratjes af kunt komen. Lekker thuis, wanneer je er de tijd voor hebt.

De zelfzorgmiddelen die beschikbaar zijn om steelwratjes te verwijderen, zijn gebaseerd op de eerder genoemde cryotherapie (bevriezing). Met behulp van een beschermpleister kan de huid om de steelwrat worden afgeplakt, en met een cryotherapie-applicator kan vervolgens de steelwrat worden aangestipt. Deze behandeling  werkt alleen bij steelwratjes die daadwerkelijk met een steeltje aan de huid vastzitten, niet bij steelwratjes die min of meer in de huid liggen. Na 10 tot 14 dagen valt de steelwrat van de huid.

Beschikbare cryotherapie-applicators voor de thuisbehandeling van steelwratjes, zijn HeltiQ Skintags (38 ml) en de Wortie Steelwratjes Verwijderaar (50 ml).

Beide kosten rond de €19,95 en zijn verkrijgbaar bij diverse (online) drogisterijen, zoals De Online Drogist, Drogistplein en Drogisterij.net.

Bronnenlijst

Allegue, F., Fachal, C., & Pérez-Pérez, L. (2008). Friction induced skin tags. Dermatology online journal, 14(3).

Banik, R., & Lubach, D. (1987). Skin tags: localization and frequencies according to sex and age. Dermatology, 174(4), 180-183.

El Safoury, O., Rashid, L., & Ibrahim, M. (2010). A study of androgen and estrogen receptors α, β in skin tags. Indian journal of dermatology, 55(1), 20.

Erdoğan, B. Ş., Aktan, Ş., Rota, S., Ergin, Ş., & Evliyaoğlu, D. (2005). Skin tags and atherosclerotic risk factors. The Journal of dermatology, 32(5), 371-375.

Gupta, S., Aggarwal, R., Gupta, S., & Arora, S. K. (2008). Human papillomavirus and skin tags: Is there any association?. Indian Journal of Dermatology, Venereology, and Leprology, 74(3), 222.

Hidalgo, L. G. (2002). Dermatological complications of obesity. American journal of clinical dermatology, 3(7), 497-506.

Kahana, M., Grossman, E., Feinstein, A., Ronnen, M., Cohen, M., & Millet, M. S. (1986). Skin tags: a cutaneous marker for diabetes mellitus. Acta dermato-venereologica, 67(2), 175-177.

Leavitt, J., Klein, I., Kendricks, F., Gavaler, J., & Van Thiel, D. H. (1983). Skin tags: a cutaneous marker for colonic polyps. Annals of internal medicine, 98(6), 928-930.

Sari, R., Akman, A., Alpsoy, E., & Balci, M. K. (2010). The metabolic profile in patients with skin tags. Clinical and experimental medicine, 10(3), 193-197.

Tunzi, M., & Gray, G. R. (2007). Common skin conditions during pregnancy. American family physician, 75(2).

Van der Waal, R.I.F.  & Neumann, H.A.M. (red.) (2009). Praktische dermatologie – Klinische atlas met 470 afbeeldingen in kleur. Prelum uitgevers, Houten.

Weedon, D. (2002). Skin Pathology (2nd Ed). Churchill Livingstone, London.